Στην πραγματικότητα από τη μια μεριά έχουμε μια ξεκάθαρη πολιτική υπέρ των πλουσίων. Μια πολιτική που παρατείνει και βαθαίνει την κρίση. Που διαλύει τη χώρα και την καθιστά σταδιακά μια φτηνή παραγωγική ζώνη, ώστε να δημιουργήσει έτσι συνθήκες υπερκερδοφορίας για τις επιχειρήσεις.
Το δίλημμα: λοιπόν που τίθεται είναι: Θέλουμε μια τέτοια εξέλιξη ή θέλουμε μια πολιτική έξω απ’ τα ασφυκτικά πλαίσια μιας σιδερένιας «δημοσιονομικής πειθαρχίας» για τους εργαζόμενους και όλους αυτούς που έχουν πληγεί νοιώθοντας την βαθιά στο πετσί τους.
Η απάντησή μας
είναι σαφής και είμαστε σίγουροι ότι ο λαός την ερχόμενη Κυριακή θα
φωνάξει-κόντρα σε όλες τις φωνές μέσα και έξω από τα σύνορα- ότι θέλει
να ονειρεύεται ένα καλύτερο αύριο.Ένα αύριο έξω από τα στενά παπούτσια
του Νεοφιλελευθερισμού.
Στις 25 του Γενάρη πήραμε μια σαφή εντολή
από τον ελληνικό λαό. Να διαπραγματευτούμε με επιμονή, αποφασιστικότητα
και με πίστη στις δυνάμεις αυτού του τόπου κόντρα σε όσους
επιβουλεύονται την κυριαρχία και τον πλούτο του.
Μαζί όμως πήραμε
και μια ακόμη σημαντική εντολή. Να αποκαταστήσουμε και να επανεφεύρουμε
τη δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε.
Και δημοκρατία είναι να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός ποιο είναι το συμφέρον του. Μια τέτοια πράξη είναι και το δημοψήφισμα.
Ωστόσο, και τι δεν ακούσαμε:αυτές τις μέρες. Ότι έγινε ι πραξικόπημα, ότι είμαστε ανεύθυνοι, ότι οδηγούμε τη χώρα στα βράχια.
Και τα ακούσαμε από εκείνους, που κατέστρεψαν τη χώρα, που έστησαν το
πελατειακό κράτος των σκανδάλων της κατασπατάλησης του δημόσιου
χρήματος και της υπερχρέωσης του κράτους. Που μετέτρεψαν τη βουλή σε
μεταφραστικό κέντρο, με το να ψηφίζουν έτοιμες διατάξεις των τεχνοκρατών
της Τρόϊκα. Που δεν τόλμησαν να σηκώσουν το ανάστημά τους όταν οι
δυνατότητες αντίδρασης και διαπραγμάτευσης ήταν πολλαπλάσιες από τις
σημερινές. Που μας καταδίκασαν με την ατολμία τους να υπερασπιστούν τα
συμφέροντα του τόπου τους και με την προθυμία τους να υπηρετήσουν τα
συμφέροντα των δανειστών.
Αλλά μετά από πέντε χρόνια καταπάτησης των
θεσμών και της δημοκρατίας έρχονται σήμερα παλιοί αλλά και όψιμοι
υπάλληλοι του συστήματος και καθυβρίζουν τον ελληνικό λαό. Γιατί είναι
ουσιαστική πράξη προσβολής η προσπάθεια να φιμωθεί ένας λαός, που του
δίνεται ο λόγος να μιλήσει και να δηλώσει ανοιχτά την επιθυμία του.
Είναι προσβολή στον άνθρωπο, στον πολίτη, στη δημοκρατία! Δεν δεχόμαστε
λοιπόν μαθήματα Δημοκρατίας από αυτούς.
Δημοκρατία είναι
να λες ότι θα φέρεις στη βουλή προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο για την
καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης και σήμερα ήδη να εφαρμόζεται
Είναι να λες ότι θα επαναφέρεις στις δουλειές
τους όσους παράνομα απολύθηκαν και σήμερα να είναι στη θέση τους.
Είναι να λες ότι θα ανοίξεις την Δημόσια τηλεόραση και η ΕΡΤ σήμερα να εκπέμπει.
Είναι να λες ότι θα φέρεις τις 100 δόσεις και σήμερα να έχεις ήδη σε εφαρμογή το πρόγραμμα.
Δημοκρατία είναι να τα κάνεις όλα αυτά, ενώ σου ασκούνται έξωθεν πιέσεις για το αντίθετο.
Ακούγοντας χθες τις δηλώσεις των αποκαλούμενων θεσμών ή εταίρων ή
δανειστών ένοιωθα ότι η φωνή τους έρχονταν από πολύ μακρυά. Από τα βάθη
της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας με την φωνή του Κρέοντα. Μια φωνή που
για μένα συμβολίζει ότι πιο αλαζονικό, αυταρχικό, και αντιδημοκρατικό
έχει ακουσθεί στα βάθη των αιώνων. «Στέργε τα παρόντα».
Που πάει να πει να δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι. Να μην αλλάξει ποτέ
τίποτε. Να λες πάντα ναι σε ΌΛΑ. Το΄τέλος του Κρέοντα το ξέρουμε όλοι.
Έμεινε στην ιστορία σαν ο νικητής που τα έχασε όλα....
Αλλά είναι ιστορικές και γιατί συγκρούονται,
όπως σε όλες τις κρίσιμες περιόδους, δυο μεγάλες ιδέες και καθένας από
μας καλείται να πάρει ξεκάθαρη θέση.
Οι μέρες που ζούμε είναι ιστορικές. Πρώτα από όλα επειδή οι
εξελίξεις που κυοφορούνται θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας και του
λαού μας για δεκαετίες.
Καλό αγώνα με το κεφάλι ψηλά και με ένα μεγάλο ΟΧΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου