Μνημόνιο και το φάσμα της κυβερνητικής παράλυσης

Μετά την επιβολή του νέου μνημονίου όλο και πιο πολλά δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο σκωπτικά, χαρακτηρίζουν τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Β. Σόιμπλε κυβερνήτη της Ευρώπης, πρωθυπουργό της Ελλάδας. Και μόνο η διατύπωση μαρτυρά το βάρος της Γερμανίας στην Ευρώπη, τον τρόπο λήψης της αποφάσεων στην Ε.Ε., την περιορισμένη εθνική κυριαρχία χωρών-εταίρων, ιδιαίτερα των μικρότερων και οικονομικά πιο ανίσχυρων, όπως η δική μας.

Η πικρή αυτή διαπίστωση μας πληγώνει, μας εξεγείρει και μας ωθεί να σκεφτούμε πώς θα βγούμε από την κατάσταση αυτήν. Μπορεί να διαφωνήσουμε στην απάντηση, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αφήσει να ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος και να βράσουμε στο ζουμί μας: περιορισμός της διακυβέρνησης μόνο στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-πιστωτές και αναζήτηση υπευθύνων για την απόδοση ευθυνών για την κατάσταση που βρισκόμαστε.

ΟΧΙ στην κλινικά νεκρή Αυτοδιοίκηση- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ- ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Στις σημερινές συνθήκες πρωτοφανούς, σε ένταση και έκταση, επίθεσης στην Ελληνική κοινωνία με τα λαϊκά στρώματα να χάνουν τα εισοδήματα τους, εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών να ακυρώνονται, με την ανεργία να καλπάζει, την οικονομία να ακολουθεί καθοδικό σπιράλ θανάτου, την κοινωνία να αποσυντίθεται, τους θεσμούς να διαλύονται, την δημοκρατία να περιστέλλεται και η Αυτοδιοίκηση πλήττεται βάναυσα. Πλέον δεν υπάρχει ο κίνδυνος «καχεκτικής» αυτοδιοίκησης αλλά «κλινικά νεκρής» αυτοδιοίκησης.

Αυτό το σπίτι είναι δικό μας

Θέλαμε για χρόνια να έρθουμε και να μείνουμε μόνιμα στην Ελλάδα. Κάθε φορά που επισκεπτόμασταν αυτόν τον ευλογημένο τόπο για διακοπές, γινόταν όνειρό μας να βρούμε ένα σπίτι όμορφο, κοντά στη θάλασσα, για να περάσουμε σε τούτη την πανέμορφη χώρα το υπόλοιπο της ζωής μας. Να έρχονται και οι καλοί μας φίλοι τακτικά να μας βλέπουν και να απολαμβάνουμε όλοι μαζί την ατέλειωτη μαγεία του ελληνικού τοπίου. Συνεχώς το μελετούσαμε αλλά, λίγο οι υψηλές τιμές, λίγο το ότι δεν βρίσκαμε το κατάλληλο σπίτι, το όνειρό μας έπαιρνε συνεχώς αναβολή. Μέχρι που παρουσιάστηκε αυτή η μεγάλη ευκαιρία με τους πλειστηριασμούς. Τώρα πια είχαμε τη δυνατότητα να διαλέξουμε ανάμεσα σε δεκάδες, σχεδόν εκατοντάδες, περιπτώσεις κατοικιών που βγήκαν στο σφυρί και σε πολύ ευνοϊκές προσφορές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που η διαφορά στην τιμή ήταν εντυπωσιακή, μιλάμε για δέκα φορές κάτω. Δεν μπορούσαμε με αυτά τα δεδομένα να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας, έπρεπε να εκμεταλλευτούμε τη στιγμή, να αρπάξουμε από τα μαλλιά αυτή τη μοναδική ευκαιρία και να αγοράσουμε το σπίτι των ονείρων μας στην Ελλάδα. Βάλαμε κάτω όλες τις λίστες, τις εφημερίδες, τις αμέτρητες αγγελίες, ήρθαμε σε επαφή με τα τόσα μεσιτικά γραφεία που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους και πουλάγανε όσο-όσο, μιλήσαμε με κάποιους γνωστούς μας που είχαν πόστα και θέσεις υψηλές και γνωριμίες μέσα στις ελληνικές τράπεζες και που μας παρείχαν εμπεριστατωμένη καθοδήγηση για να μην ψάχνουμε στα τυφλά αλλά με σχέδιο, έτσι ώστε να βρούμε την ιδανική περίπτωση. “Τσάμπα πράμα”, όπως λένε και οι φίλοι μας οι Έλληνες.