Την κρίση να πληρώσουνε οι πλούσιοι

Δουλεύοντας, λοιπόν, για τους στίχους του διαχρονικού, δυστυχώς, έργου του Αριστοφάνη ο «Πλούτος» θα ήταν αδύνατον, για μένα, να αγνοήσω το προφανές, δηλαδή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όπως λέμε, όπου το μόνο περιρρέον είναι οι πακτωλοί του μη χειροπιαστού χρήματος που δημιουργούν τη συσσώρευση κεφαλαίων της προαναγγελθείσας αυτής κρίσης, άσχετα αν εμείς κωφεύαμε. Όλα τα άλλα στάσιμα, το μεταπολιτευτικό έλος. 

H χούντα δεν έπεσε το εβδομηντατέσσερα. Πάνε  σαν χτες,  52 χρόνια από την επταετία που σύστησε το άλλοθι κάθε μεταπολιτευτικής σοφιστείας  (Mέταπολίτευση τη λέμε ακόμα μια και δεν μεσολάβησε κάποιο άλλο μείζον γεγονός πέρα από την αύτανδρη  παράδοση της χώρας ). Η χούντα δεν έπεσε το 73 ακουγόταν για χρόνια σε δρόμους και πλατείες. Αλλά πάει η στάμνα για νερό και η χούντα με πανό , πάει και δεν γυρίζει. Και έτσι μια μέρα ξανασυστηθήκαμε. «Και σεις χούντα; Kαλέ και εμεις, και εμείς». Λέτε να μην το πλατειάσουμε  τόσο; Σωστά ας μην γενικεύουμε  αγρίως, υπάρχουν πολλοί  σε αυτόν τον τόπο που αγωνίζονται εμποδίζοντας τους άλλους να αγωνιστούνε. Άλλοι πάλι αισθάνονται φιμωμένοι αλλά όταν τους δίνεται ένα μικρόφωνο  τα λένε ακαταλαβίστικα, και το μόνο που καταλαβαίνει ο  αποδέκτης του μηνύματος τους είναι ότι έχουν κι αυτοί δικαιώματα, έχουν δικαιώματα αλλά δεν ξέρουν που να τα βάλουν.

Η φορολογία στην Ελλάδα: Τα τελευταία 20 χρόνια οι πολίτες πλήρωσαν 810 δις ευρώ

Από το 1975 έως και το 2004, τριάντα χρόνια περίπου, το φορολογικό σύστημα της χώρας μας έχει αλλάξει 10 φορές. Κατά μέσο όρο αλλάζει κάθε 3 χρόνια.

Η μεγαλύτερη χρονική διάρκεια όπου διατηρήθηκε το ίδιο φορολογικό σύστημα ήταν την 8ετία 1994 – 2001, όπου ο κατώτατος συντελεστής ήταν στο 5% και ο ανώτατος στο 45%. Το διάστημα μεταξύ 1975 – 1979 ήταν η δεύτερη μακροβιότερη διάρκεια του ίδιου φορολογικού μοντέλου (Πλουμπίδης, n.d.). Από εκεί και πέρα η φορολογική πολιτική άλλαζε κάθε 2 χρόνια. Προφανώς και η απουσία σταθερής φορολόγησης ματαιώνει κάθε σχέδιο των επιχειρήσεων, όπως επίσης και τον προγραμματισμό των νοικοκυριών. Το κλίμα αβεβαιότητας λειτουργεί αρνητικά, αφού επηρεάζει την κατανάλωση και μειώνει τα έσοδα. Κατ’ επέκταση, η μειωμένη κατανάλωση στραγγαλίζει οικονομικά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οδηγεί στη φοροδιαφυγή και προκαλεί μεγαλύτερη απώλεια χρηματικών μονάδων. Όπως είναι φυσικό μειωμένες θα είναι και οι εισροές προς τα ασφαλιστικά ταμεία.