Ο απλός παπάς από την Κρήτη μέχρι τον Εβρο, από τα Επτάνησα μέχρι και τα Δωδεκάνησα θα ξεσηκωθεί και θα ταυτιστεί με τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος όχι μόνο για τα εφημεριακά δίκαια αλλά και για τη διατήρηση της ελληνοορθοδόξου παραδόσεως. Ετσι νομίζει ο Σύνδεσμος Κληρικών -και το τονίζει.
Καλεί προς τούτο τον ελληνικό λαό, «ο οποίος ζει μαύρες μέρες με ανέχεια και αγωνιά για το μέλλον, να στηρίξει τους κληρικούς και την Εκκλησία της πατρίδας μας». Δεν έχω δει παπάδες να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις άλλων κοινωνικών στρωμάτων, να δηλώνουν έμπρακτα την υποστήριξή τους στις πάσχουσες ομάδες όταν αυτές διεκδικούν τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους ή κάποια βελτίωση των συνθηκών επιβίωσής τους. Θα ξεχώριζαν δε με τα ράσα και το όλο παρουσιαστικό τους -και δεν ενδιαφέρει εδώ τυχόν μεροληψία στα κριτήρια της αισθητικής της κοινωνίας. Άτιμα μικροσυμφέροντα...
Έστω δειλά, έστω υποκριτικά η κυβέρνηση έκανε ένα μικρό βήμα, όπως και στο θέμα με τους βόρειους γείτονες· δεν έχει σημασία ότι δεν έδειξε αποφασισμένη ή ότι δεν έχει αναλυτικά και εξονυχιστικά επεξεργαστεί τα χρόνια αυτά προβλήματα [γιατί είναι όντως εθνικά προβλήματα]. Τώρα, γιατί δεν συμμετείχαν οι απλοί παπάδες στις συνομιλίες Εκκλησίας-Πολιτείας είναι δικό τους εσωτερικό θέμα και μάλλον καταδεικνύει ότι η Ιεραρχία δεν τους λαμβάνει και τόσο υπόψη στις μεγάλες της διαπραγματεύσεις. Τι να κάνουμε εμείς οι λαϊκοί; Να παρέμβουμε στα του οίκου του θεού κομμάτι δύσκολο.
Από όλη αυτή τη φασαρία εκείνο που κατακάθεται είναι ότι εθίγη όχι τόσο η πίστη όσο τα οικονομικά συμφέροντα -δεν λησμονείται ότι και αυτοί άνθρωποι είναι και κάπως πρέπει να ζήσουν. Ουδεμία αντίρρηση. Να στραφούν εναντίον της ηγεσίας τους και ας κατέβουν και στους δρόμους -θα είναι ενδιαφέρον [το θέμα και όχι το θέαμα].
Αφού ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας δεν είναι στις προθέσεις κανενός δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, θα τα βρουν -είναι βέβαιο- στις διαδικασίες μεταξύ τους. Εξεταστέον εάν οι κορυφαίοι της εκκλησιαστικής ιεραρχίας συνομιλούν με τους απλούς παπάδες [κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται όμως στην ανακοίνωση του Συνδέσμου Κληρικών].
Επίσης: οι εξ ευωνύμων βολές στην κυβέρνηση ας γίνουν λόγος -γιατί τώρα είναι κραυγές, που οπωσδήποτε δεν οδηγούν σε αποδυνάμωση των κυβερνητικών πράξεων ούτε βοηθούν στο να γίνει κατανοητή η κριτική προς αυτές τις πράξεις. Με σαφήνεια να διατυπωθούν οι αντιρρήσεις τους [το και το, αδελφέ, αδελφοί, σύντροφοι, ξέρω ’γώ τι θα πουν -επείγει να είναι καθαρό, εύληπτο]. Κινδυνεύουν διαφορετικά να θεωρηθούν ασυντόνιστοι και οι ίδιοι, χωρίς σκευασμένες ή ανασκευασμένες θέσεις για τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας.
Δεν γίνεται λόγος για την ομίχλη που σκεπάζει τις σκέψεις και τα λόγια όσων κινούνται στα ούτως ή άλλως θολά ρητορήματα του φιλελευθερισμού [ναι, μεν, αλλά, ναι μεν αλλά και λοιπά -μία από τα ίδια· είναι πολλές οι χριστιανικές ψήφοι, δεν παίζουμε. Ναι, αλλά πότε θα γίνουμε Ευρωπαίοι]; Είναι φαεινό πόσο ρευστά είναι όλα στο ιδεολογικό (;) υπόβαθρο των Ελλήνων πολιτικών σχεδόν όλων των αποχρώσεων. Πρέπει να φαγωθούν, καθώς φαίνεται, πολλά ψωμιά ακόμη έως ότου κατακτηθεί ένα μίνιμουμ συνεννόησης σε πολιτισμική τουλάχιστον βάση.
Μπορείς να ευχηθείς καλόν αγώνα στους απλούς παπάδες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου