Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αναμνήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αναμνήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 27 Αυγούστου 2022

Μια αποικία μυρμηγκιών έχει αναμνήσεις που δεν έχουν τα μεμονωμένα μέλη της

Πόση σχέση μπορεί να έχει μια αποικία μυρμηγκιών με τον ανθρώπινο εγκέφαλο; Μεγαλύτερη απ' ό,τι ίσως φαντάζεστε.
*Το άρθρο της καθηγήτριας Βιολογίας στο πανεπιστήμιο Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, Deborah M Gordon δημοσιεύτηκε στο Aeon. Τo Αeon, είναι διαδικτυακό περιοδικό, που θέτει μεγάλα ερωτήματα, αναζητώντας φρέσκες απαντήσεις και μια νέα οπτική στην κοινωνική πραγματικότητα, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τον πολιτισμό. Το NEWS 24/7 αναδημοσιεύει κάθε εβδομάδα μια ιστορία για όσους λατρεύουν την πρωτότυπη σκέψη πάνω σε παλιά και νέα ζητήματα.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018

Οι όμορφοι άνθρωποι δεν χάνονται…

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής λόγω προσωπικών δυσκολιών, και αφού άφησα το καλοκαίρι να περάσει προσφέροντας μου έντονες δόσεις μελαγχολίας, επέστρεψα στον αγαπημένο μου μικρό φορητό υπολογιστή. Σε αυτό που αγαπώ και με γεμίζει όσο λίγα πράγματα στην ζωή μου, στην συγγραφή.
Κάθεσαι λοιπόν, σε ένα μικρό καφενέ της Αθήνας, με τον κέρσορα του υπολογιστή να αναβοσβήνει ανυπόμονα, σκέφτεσαι και αναπολείς. Ανθρώπους, καταστάσεις, συναισθήματα, στιγμές που ζεις και έζησες.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Πεθαίνουμε Ευρώπη

Συνήθισα πια. Δεν μιλάμε άλλωστε για μια φάση που κρατάει μερικές ημέρες, μερικές εβδομάδες, μερικούς μήνες. Περάσανε κοντά πέντε χρόνια από τη στιγμή εκείνη που βρέθηκα στο σημείο που είμαι τώρα. Κι είναι φοβερό το πώς τελικά ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί και προσαρμόζεται σε καταστάσεις που μέχρι πριν δεν πίστευε ότι υπήρχε ποτέ περίπτωση να τις αντέξει. Είναι μια διαδικασία πρωτόγνωρη, ανακαλύπτεις σταδιακά πλευρές από τον εαυτό σου που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν, όλο αυτό μοιάζει με ένα μακροβούτι στα άδυτά σου, ανακαλύπτεσαι από την αρχή, γεννιέσαι και πεθαίνεις και γεννιέσαι ξανά και ξανά σε έναν διαρκή, φαύλο κύκλο μεταξύ ζωής και θανάτου. Το πιο περίπλοκο είναι ότι δεν μπορείς να μαντέψεις με σιγουριά αν θα ξυπνήσεις το επόμενο πρωί ζωντανός ή αν τα μάτια σου θα παραμείνουνε κλειστά, όχι πια από την πολλή εξάντληση αλλά γιατί θα σου έχει φύγει και η τελευταία ανάσα από τις αντοχές σου. 

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Εικόνες και αναμνήσεις από μία Πέλλα που δεν υπάρχει πια

Η αρχαιολογία της αρχαιολογίας: εικόνες και αναμνήσεις από τις παλιές ανασκαφές τις Αρχαίας Πέλλας
Μεταξύ των ετών 1957 και 1959, όταν κατασκευαζόταν η 1η Μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην Πτολεμαΐδα, ο πατέρας μου Γεώργιος Κ. Παπακωνσταντίνου, αντιπρόσωπος της Brown Boveri & Cie, είχε αναλάβει την εγκατάσταση του εξοπλισμού παραγωγής ρεύματος στη μονάδα αυτή και ανέβαινε συχνά πυκνά στη Μακεδονία. Πολλές φορές έπαιρνε μαζί τη μητέρα μου κι εμένα και μας άφηνε στη Θεσσαλονίκη, ώσπου να κάνει τις δουλειές του. Το 1959 όμως, μας πήρε μαζί σε μια περιοδεία στις περιοχές από τη Θεσσαλονίκη προς Έδεσσα, Κοζάνη κ.λπ. Η περιοδεία αυτή υπήρξε μοιραία για μένα: επισκεφθήκαμε την Αρχαία Πέλλα, όπου μόλις είχε αναδυθεί από τα  χώματα ο Ποσειδών, το πασίγνωστο πια χάλκινο αγαλμάτιο, αντίγραφο του Ποσειδώνος του Λατερανού, που βρέθηκε σε άριστη κατάσταση και έκανε το μπάνιο του σε μια λεκάνη για να απαλλαγεί από τα περιττά άλατα που είχαν κολλήσει στο σώμα του.