Αυτοδιαψευδόμενοι...

Μετά το πιο σύντομο ανέκδοτο της περασμένης εβδομάδας (δια στόματος υπουργού Παιδείας), ότι τάχα ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη είναι 17 παιδιά (ή 20 εκ των υστέρων στα αστικά κέντρα) ήρθαν και τα... διαγράμματα να στηρίξουν την κυβερνητική πολιτική και να «τεκμηριώσουν» (!!) ότι δεν ωφελούν οι αποστάσεις ανάμεσα στους μαθητές στην τάξη!

Φαίνεται ότι απέναντι στις σοβαρές ανησυχίες και αντιδράσεις γονέων και εκπαιδευτικών σχετικά με τις κυβερνητικές αποφάσεις για τους όρους έναρξης της σχολικής χρονιάς, επιστρατεύονται... λυτοί και δεμένοι. Δε θα μπορούσαν να λείπουν και ορισμένοι καθηγητές, που αναλαμβάνουν να ντύσουν με επιστημοσύνη τους κυβερνητικούς χειρισμούς.

Η έρευνα δείχνει ότι το μέγεθος της τάξης μετράει πολύ

Ένα άρθρο της Valerie Strauss σχετικά με τον αριθμό των παιδιών στις σχολικές τάξεις (μέγεθος τάξης). Στην Ελλάδα, και όχι μόνο, κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο γύρω από την εκπαίδευση η «ρομαντική» λογική πως ο καλός δάσκαλος μπορεί να τα καταφέρει όλα (διαχείριση δύσκολων μαθητών, μαθησιακά αποτελέσματα, πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας) πέρα από τις όποιες δυσχέρειες.

Αυτό συνοδεύεται με μία συνεχή υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Το μέγεθος των τάξεων έχει αυξηθεί σημαντικά λόγω των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων και η νομοθετική ρύθμιση 25+2 ήρθε να σφραγίσει μια πραγματικότητα. Με δεδομένο, μάλιστα, πως κάθε χρόνο οι προσλήψεις σε εκπαιδευτικούς γίνονται όλο και δυσκολότερες  παρατηρείται το φαινόμενο πολλές σχολικές τάξεις να λειτουργούν (ή καλύτερα να δυσλειτουργούν) στο όριο.

Για ένα σύγχρονο, ανοιχτό στο μέλλον, αριστερό πολιτικό φορέα

Να συζητήσουμε για να δημιουργήσουμε ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ, ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ με τη μέθοδο της κριτικής/αυτοκριτικής μέσα στην ιστορία και της ανταπόκρισης στις ανάγκες των λαϊκών τάξεων σήμερα.

ΕΙ­ΣΑ­ΓΩ­ΓΗ

Η συ­ζή­τη­ση για τον χα­ρα­κτή­ρα του πο­λι­τι­κού φορέα, που θα δη­μιουρ­γη­θεί με πρω­το­βου­λία της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας και φι­λο­δο­ξία να συ­γκε­ντρώ­σει ευ­ρύ­τε­ρες δυ­νά­μεις, έχει ήδη ξε­κι­νή­σει. Πα­ρα­κι­νεί­ται από την ει­λι­κρι­νή αγω­νία του κό­σμου που αντέ­δρα­σε στη με­τάλ­λα­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και πήρε μέρος στο εγ­χεί­ρη­μα της ΛΑΕ, έχο­ντας ανοι­χτούς λο­γα­ρια­σμούς με το πα­ρελ­θόν, σο­βα­ρά ερω­τή­μα­τα αλλά και ελ­πί­δες για το μέλ­λον.

Όταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κέρ­δι­σε πο­σο­στό 27% στις εκλο­γές του 2012 υπήρ­ξε μία σύ­ντο­μη, κα­θό­λου στο­χα­στι­κή, συ­ζή­τη­ση για το νέο κόμμα, που έλαβε την ορι­στι­κή του μορφή στο ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο τον Ιού­νιο του 2013. Είχα κα­τα­θέ­σει τότε ένα εκτε­νές κεί­με­νο με τίτλο «Για ένα μα­ζι­κό, δη­μο­κρα­τι­κό αρι­στε­ρό κόμμα», το οποίο δη­μο­σιεύ­τη­κε στην Ίσκρα (4/7/2012) και στα Εν­θέ­μα­τα της Αυγής (15/7/2012), από το οποίο αντλώ βα­σι­κά στοι­χεία της επι­και­ρο­ποι­η­μέ­νης προ­σέγ­γι­σης ενός μα­ζι­κού, δη­μο­κρα­τι­κού αρι­στε­ρού πο­λι­τι­κού φορέα σή­με­ρα.

Καλοπληρωμένοι, τεμπέληδες και υπεράριθμοι οι εκπαιδευτικοί μας; Είναι έτσι;

«Τεμπέληδες, καλοπληρωμένοι, που δουλεύουν λίγο, που έχουν πολλές διακοπές, που φοβούνται την αξιολόγηση». Αυτές είναι μόνο λίγες από τις κατηγορίες που προσάπτουν όσοι θέλουν να «στριμώξουν» τους Έλληνες εκπαιδευτικούς  του δημοσίου σχολείου. 

Μάλιστα αρκετοί από αυτούς εμφανίζουν και ψευδή στατιστικά στοιχεία για να στηρίξουν τις κατηγορίες αυτές. Φυσικά πίσω από τέτοιες ενέργειες παραποίησης ή μη αντικειμενικής ανάγνωσης των στοιχείων υπάρχει δόλος με στόχο την προώθηση των προτάσεων του ΟΟΣΑ και των μνημονίων που επιδιώκουν να πετύχουν δραστική συρρίκνωση της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας. Και ο τρόπος για να πετύχουν κάτι τέτοιο είναι να «στριμώξουν» εκείνους που αντιστέκονται στα άνομα αυτά σχέδια, τους εκπαιδευτικούς. Εδώ θα πρέπει να πω ότι η παραποίηση στοιχείων για τη χώρα μας δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο αλλά θεωρώ ότι λίγη αποκατάσταση της αλήθειας  είναι επιβεβλημένη. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.